Pada era Tanah Melayu mengecapi kemerdekaan, telah
timbul kesedaran dan pemikiran dalam kalangan pemimpin termasuk juga rakyat
Malaysia tentang betapa pentingnya untuk mewujudkan satu pelaksanaan atau sistem
pendidikan kebangsaan yang selaras. Hal ini bertujuan untuk menggantikan sistem
pendidikan yang telah diwujudkan oleh penjajah supaya sistem pendidikan yang
baru dapat memenuhi keperluan dan manfaat kepada negara. Pendidikan juga mampu
untuk membuka minda individu mengenai betapa pentingya mengekalkan rasa hormat
antara satu sama lain dan perpaduan.[1]
Melalui kesedaran ini, maka lahirlah Dasar
Pendidikan Kebangsaan melalui Penyata Razak 1956 dan dimaktubkan dalam Ordinan Pelajaran
tahun 1957.[2] Tun Abdul Razak Hussein
yang merupakan Menteri Pelajaran pada waktu itu telah menubuhkan Jawatankuasa Pelajaran maka
keluarlah laporan yang dikenali sebagai Penyata Razak (1956) oleh Kementerian
Pendidikan Malaysia. Tujuan paling besar Penyata ini diwujudkan ialah untuk
menyatupadukan kaum di Malaysia yang mana pada waktu itu terpisah oleh bahasa
dan budaya yang berbeza-beza.[3] Dasar pendidikan ini telah disemak semula dalam tahun
1960 dan menghasilkan Laporan Rahman Talib yang akhirnya dimaktubkan dalam Akta
Pelajaran tahun 1961.
Jawatankuasa Kabinet pula telah
ditubuhkan kerajaan pada tahun 1974 yang bertujuan menyemak kembali Dasar
Pendidikan Kebangsaan dan dipengerusikan oleh Tun Dr. Mahathir Mohammad yang
memegang jawatan sebagai Menteri Pelajaran Malaysia ketika itu. Hal ini
berikutan daripada peristiwa 13 Mei 1969 yang memberi pengajaran besar kepada
kerajaan untuk mengatasi masalah pertembungan antara etnik-etnik di Malaysia.
Oleh itu, kerajaan memperkuatkuasakan dua
perkara iaitu Rukun Negara dan Dasar Ekonomi Baru pada 1970 untuk memupuk
perpaduan dikalangan rakyat di Malaysia manakala Dasar Pendidikan Kebangsaan
merupakan elemen untuk menjayakan perkara ini dalam pendidikan. Laporan
jawatankuasa ini bertujuan untuk menyatupadukan rakyat seperti yang terdapat
dalam Akta Pelajaran 1961 iaitu menjadikan pendidikan sebagai alat utama untuk mencapai
perpaduan di negara.
Strategi penyelarasan bahasa
pengantar pendidikan telah digunakan. Dalam laporan ini, matlamat pendidikan
Bahasa Malaysia sebagai bahasa ilmu, bahasa komunikasi utama dan bahasa untuk
menyatukan rakyat (Mohd Yazid Yusoff et al., 2002).[4]
Bahasa merupakan jiwa bangsa kerana
berupaya mewujudkan perpaduan antara pelbagai kaum di Malaysia. Bahasa yang
diguna pakai umum untuk berbicara akan mempercepat proses pemindahan maklumat,
berupaya mengelakkan salah tafsir, rasa curiga dan memperkaya informasi.
Strategi ini dilaksanakan tanpa menidakkan bahasa-bahasa ibunda kaum lain
seperti bahasa Cina dan Tamil. Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan perlu
digunakan secara optimum seperti dalam urusan rasmi sekolah dan sesi pengajaran
dan pembelajaran.
Bahasa yang selaras mampu mewujudkan kefahaman dalam proses
komunikasi dan perhubungan dua hala. Hal ini membolehkan semua rakyat Malaysia
mampu berbahasa Melayu dan semua kaum mampu untuk berkomunikasi dengan orang
lain walaupun mereka berlainan kaum. Selain itu, bahasa yang selaras dapat
mengelakkan daripada berlakunya salah faham dan salah tafsir akibat penggunaan
bahasa yang berbeza. Kesepakatan juga mudah dicapai sekiranya kefahaman dalam
komunikasi dapat dicapai yang akhirnya membawa kepada perpaduan kaum di negara
kita ini. Oleh itu, penyelarasan bahasa Malaysia di sebagai bahasa pengantar di
sekolah amatlah berkesan dalam memupuk perpaduan di Malaysia.
Penyelarasan sistem pendidikan juga telah dilaksanakan untuk
semua jenis sekolah secara menyeluruh. Penyelarasan kurikulum, penilaian dan
peperiksaan bermatlamat untuk melahirkan rakyat Malaysia yang bersatu padu
walaupun mereka datang daripada latar belakang yang berlainan serta pelbagai.
Misi membina Integrasi Nasional ini selaras dengan salah satu cabaran yang
digariskan dalam Wawasan 2020. Penyelarasan sistem pendidikan sangat membantu
dalam memupuk nilai perpaduan dalam diri pelajar. Penggunaan bahan oengajaran
seperti buku teks sjerah dan geografi misalnya. Buku teks geografi dan sejarah
telah diselaraskan menggunakan pengisian tentang negara kita bukannya negara
asal kaum masing-masing.
Hal ini sangat menyumbang kepada perpaduan kaum. Sebagai
contoh penggunaan bahan mengajar yang selaras. Keselarasan telah diterapkan
melalui pengisian tentang negara kita. Akhirnya semangat patriotik dan cinta
akan tanah air akan terpupuk. Apabila lahirnya cinta pada tanah air, maka akan
turut melahirkan sikap toleransi antara kaum kerana mereka percaya keamanan
negara kesayangan mereka akan tercalar sekiranya perpaduan tidak dapat
tercapai. Oleh itu, keselarasan sistem pendidikan amat penting dalam memupuk
semangat perpaduan antara kaum di Malaysia.
Persatuan Kadet Bersatu Malaysia (PKBM), Kadet Polis, Kadet
Remaja Sekolah (KRS), Pengakap, Pandu Puteri dan Puteri Islam adalah antara
persatuan beruniform yang wujud di kebanyakan sekolah di Malaysia. Organisasi
seperti kelab dan unit beruniform itu tadi memberi peluang yang banyak untuk
para pelajar mengasah bakat kepimpinan mereka, melatih disiplin diri serta
ketahanan mental dan fizikal. Kementerian berkenaan telah menjadikan aktiviti
kokurikulum sebagai prasyarat kemasukan ke sekolah berasrama mahupun Institut Pengajian
Tinggi. Melalui platform seumpama ini, bakat terpendam pelajar dapat dicungkil
dan dimanfaatkan sepenuhnya. Pelajar akan mempelajari banyak perkara baru yang
menyeronokkan sambil berkenalan dan bekerjasama dengan rakan-rakan lain.
Organisasi kokurikulum merupakan model berskala kecil kepada kehidupan
bermasyarakat yang bersistem. Maka isu-isu pengendalian manusia, formaliti,
protokol, dan masalah-masalah berbangkit akan menambah pengalaman, menggerakkan
minda yang tidur untuk mula melihat dunia di luar kerangka diri mereka dan
berfikir di luar kotak fikiran mereka.
Selain itu, organisasi kokurikulum amat memainkan peranan
penting dalam memupuk nilai perpaduan dalam kalangan masyarakat Malaysia.
Melalui aktiviti yang menarik dan pelbagai, kokurikulum mampu menarik minat
pelajar daripada pelbagai bangsa untuk menyertai aktiviti tersebut. Pergaulan
ini menyebabkan perpaduan dapat dieratkan dan kesepakatan dapat dicapai. Sifat
kepimpinan yang dipupuk juga mampu melahirkan nilai perpaduan dalam diri
seseorang. Sifat kepimpinan melahirkan sifat toleransi dengan kaum lain dan
mencipta nilai murni lain. Nilai murni ini dapat melahirkan pelajar yang
rasional dan dapat melahirkan generasi yang sentiasa menitikberatkan soal
perpaduan. Oleh itu, aktiviti kokurikulum amat berkesan bagi memupuk nilai
perpaduan dalam kalangan generasi muda di Malaysia.
Kesimpulannya pelbagai Dasar
Pendidikan telah dilaksanakan bermula daripada saat negara bebas daripada
penjajahan British sehinggalah ke hari ini. Antara fokus utama dasar-dasar ini
di samping untuk memberi pendidikan kepada rakyat ianya jelas menjadi alat
terpenting untuk menyatupadukan dan mengintegrasikan etnik yang pelbagai di
negara ini. Dasar-dasar ini berkembang dan berubah dari masa ke masa untuk
memenuhi kehendak dan keadaan semasa. Walaupun dasar ini seringkali berubah,
namun ia tidak lari daripada misinya yang asal iaitu membangunkan sesebuah
negara di mana rakyatnya berbilang kaum, bersatu padu untuk memacu negara ke
arah kegemilangan dan mampu bersaing dalam arus golbalisasi yang semakin
mencabar.
[1] Norliza Abdullah. (2009, June 16).
Pendidikan menyeluruh mampu bentuk perpaduan masyarakat. Berita Harian ,
p. 15
[2] Soon Mok Sang. (2014). Falsafah dan Pendidikan di Malaysia. Cetakan
Ketiga. Selangor: Siri Ilmu Pendidikan
[3] Dasar Pendidikan Kebangsaan. (2009). Dasar Pendidikan Kebangsaan.
Retrieved from
http://www.pmo.gov.my/dokumenattached/Dasar/09DASAR_PENDIDIKAN_KEBANGSAAN.pdf
[4] Mohd Yazid Yusoof , Mohd Noor Mohd Zain dan Idris Omar. (2002). Kertas Kerja : Persamaan dan
Perbezaan Akta Pelajaran Dengan Akta Pendidikan 1996 melalui
http://www.tutor.com.my/tutor/dunia.asp?y=2002&dt=0125&pub=DuniaPendidikan
&sec=Kertas_Kerja&pg=kk_01.htm
No comments:
Post a Comment