Setelah Malaysia dilanda tragedi
rusuhan kaum yang dasyat iaitu Peristiwa 13 Mei, Perdana Menteri Malaysia kedua
iaitu Tun Abdul Razak Hussein telah memperkenalkan Dasar Ekonomi Baru (DEB)
pada tahun 1970.[1]
Hal ini berlaku kerana wujudnya jurang sosioekonomi antara kaum hasil daripada
kesan dasar yang digunakan British dan masalah ini tidak diatasi pemempin sejak
awal lagi. Oleh itu, DEB telah dilaksanakan dalam usaha kerajaan untuk
mengagihkan kekayaan negara kepada semua rakyat terutamanya bumi putera.[2]
DEB merupakan Rangka Rancangan Jangka Masa Panjang iaitu antara tahun 1970-1990
yang meliputi Rancangan Malaysia (RMK) Kedua sehingga RMK Kelima. Dalam
pelaksanaan DEB, konsep serampang dua mata sangat popular digunakan kerana
terdapat dua matlamat yang telah digariskan dalam dasar ini iaitu untuk
membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat di negara kita. Kedua-dua
matlamat ini mempunyai satu arah tuju iaitu mengintegrasikan masyarakat majmuk
di Malaysia.
DEB
telah menggunakan strategi pembasmian kemiskinan yang bertujuan untuk memupuk
perpaduan tanpa mengira kaum. Dasar ini tercetus kerana berlakunya ketegangan
bahawa kemiskinan berpunca daripada ketegangan antara golongan yang berharta
dengan tidak berharta dan orang Melayu merupakan golongan yang lebih banyak
menghadapi masalah kemiskinan berbanding dengan kaum yang lain. Hal ini berlaku
kerana orang Melayu ketinggalan dan kurang bersaing dengan kemampuan kaum lain
walaupun Malaysia berada pada tahap ekonomi yang baik.[3]
Oleh
itu, strategi DEB telah dijalankan dengan memodenkan keadaan kehidupan rakyat
yang berpendapatan rendah sama ada di bandar atau pun di luar bandar. Hal ini
termasuklah menyediakan kemudahan asas dan buku serta biasiswa.[4]
Sebelum pelaksanaan DEB, hanya penduduk bandar sahaja yang memperoleh kemudahan
asas seperti pendidikan dan perubatan sementara penduduk luar bandar diabaikan.
Pelaksanaan ini mampu membawa kepada pengurangan kadar kemiskinan di Malaysia.
Kadar kemiskinan yang rendah mampu menyumbang kepada perpaduan. Apabila rakyat
dapat hidup dengan harmoni, dan tiadanya masalah kemiskinan, hal yang dapat
diungkit dengan menggunakan perkauman dapat dielakkan daripada berlaku.
Kerajaan
juga telah membuka banyak peluang pekerjaan kepada semua tanpa mengira kaum
serta tidak terikat dengan dasar pecah dan perintah. Hal ini memberikan peluang
yang luas kepada kaum Melayu untuk menceburkan diri dalam bidang perniagaan dan
tidak terikat hanya dalam kegiatan pertanian sara diri sahaja. Kaum Cina dan
India juga berpeluang untuk menceburi bidang perkhidmatan dan perindustrian
melalui DEB ini.[5]
Peluang
pekerjaan yang tinggi juga dapat memupuk perpaduan dalam kalangan rakyat
Malaysia. Pada zaman British, pusat dan kawasan bandar dipelopori oleh kaum
Cina dan untuk menarik minat kaum lain untuk berpindah kebandar, peluang
pekerjaan yang tinngi telah ditawarkan. Hal ini akan membawa kepada jumlah
migrasi yang tinggi oleh penduduk luar bandar untuk menetap di bandar. Apabila
wujudnya kepelbagaian kaum dalam sebuah bandar, mereka dapat berinteraksi
antara satu sama lain. Mereka akan menjalankan kegiatan serta urus niaga sesama
mereka tanpa mengira bangsa dan agama. Maka, perpaduan akan terus terpupuk
dalam diri mereka kerana mereka telah memahami kehendak kaum lain serta
menghormati budaya kaum lain. Oleh itu, peluang pekerjaan yang tinggi amat
menyumbang kepada pemupukan perpaduan dalam kalangan rakyat Malaysia.
Salah
satu strategi menyusun semula masyarakat ialah dengan membangunkan kawasan yang
mundur tetapi mempunyai potensi untuk maju yang tinggi seperti pembangunan
wilayah. Objektif rancangan dan pembangunan wilayah di bawah DEB dapat
mengurangkan ketidaksamaan tingkat sosial dalam kehidupan. Kerajaan telah
menggandakan kadar pertumbuhan yang berhubung dengan kawasan yang kurang
membangun, mengekploitasi sepenuhnya sumber manusia dan fizikal di kawasan yang
kurang membangun dan menyama ratakan perkhidmatan dan kemudahan asas.[6]
Apabila
sesebuah kawasan tersebut dimajukan, peluang pekerjaan akan bertambah dan
kawasan tersebut akan menjadi tumpuan. Akhirnya akan membawa kepada migrasi
yang besar orang yang datang dari kawasan yang memiliki kemudahan yang amat
berkurangan. Akhirnya, pelbagai jenis kaum dapat tinggal setempat dan dalam
masa yang sama boleh mengenal budaya kaum lain. Hal ini membawa kepada lahirnya
sikap perpaduan yang mahu dipupuk oleh kerajaan.
DEB
juga telah memberikan peluang kepada pembangunan bandar di mana kerajaan telah
mencorakkan perbandaran baru dan pembinaan industri baru supaya kepentingan
kaum Melayu diutamankan. Kerajaan juga telah menitikberatkan latihan kemahiran
kepada kaum Melayu agar mereka berkebolehan dalam mengurus, mentadbir serta
memiliki perusahaan sendiri. Perkara ini telah menggalakkan orang Melayu untuk
berhijrah dari luar bandar ke kawasan bandar dan kadar orang muda lingkungan
umur 20 hingga 30 tahun yang miskin adalah tinggi semasa proses penghijrahan
tersebut.[7]
Usaha
ini amat berkesan kerana orang Melayu pada zaman tersebut memiliki kemahiran
yang rendah menyebabkan mereka enggan berpindah kekawasan bandar kerana mereka
takut dengan cabaran yang akan dihadapi. Akhirnya masyarakat majmuk tidak dapat
diwujudkan di kawasan bandar. Oleh itu, pemuda luar bandar terutamanya akan
diberikan latihan kemahiran dan akhirnya mereka berkemampuan untuk hidup di
kawasan bandar sekali gus bergaul dengan kaum lain di sana. Dengan ini, maka
lahirlah perpaduan kerana terjadinya proses interaksi antara kaum yang
menyebabkan kata kesepakatan mudah tercapai.
Secara
tuntasnya, jelaslah bahawa DEB sangat berperanan dalam memupuk pada perpaduan
dalam kalangan rakyat Malaysia. Walaupun DEB tidak mencapai matlamat yang telah
ditetapkan sepenuhnya, namun pelbagai masalah mampu dihadapi melalui DEB
sehinggalah zaman tahun 1980 iaitu zaman dunia mengalami kemelesetan ekonomi
yang dilihat sebagai faktor pengekang pelaksanaan DEB.[8]
Namun, peranan paling besar DEB ialah dalam memastikan perpaduan kaum terus
dicapai melalui ekonomi. Dalam menjalankan kegiatan ekonomi, perpaduan antara
kaum dapat dicapai.
[1] Mohd Shahari Ahmad Jabar et.al. (1983). Negara Kita:
Sejarah Pentadbiran dan Dasar Pembangunan. Kuala Lumpur: Institut Tadbiran
Awam Negara.
[3] Wikipedia. (2014, Julai 20). Dasar Ekonomi Baru. Retrieved Ogos 27,
2014, from Wikipedia: http://ms.wikipedia.org/wiki/Dasar_Ekonomi_Baru
[4] Nazaruddin Mohd Jali et.al. (2004). Pengajian
Malaysia: Kenagaraan dan Kewarganegaraan Edisi Kedua. Selangor: Prentice
Hal
[6] Ahmad Idris. (1988). Dasar Ekonomi Baru. Selangor:
IBS Buku Sdn. Bhd.
[7] Sanusi Othman. (1987). Pembangunan Di Malaysia:
Perencanaan, Pelaksanaan dan Prestasi. Kuala Lumpur: Persatuan Sains Sosial
Malaysia.
No comments:
Post a Comment